9 dingen die ik leerde van Paris2024

Het is voorbij, de Spelen zitten erop. Met opnieuw individueel eremetaal (op drie Spelen stonden we op het podium!) keerden we huiswaarts: Demantur liep in het magische Versailles naar zijn 21e internationale medaille. Belangrijker nog: hij was fit, vrolijk, vol zelfvertrouwen en gefocust en we konden deze waanzinnige ervaring delen met tientallen familieleden en vrienden die speciaal naar Frankrijk waren gekomen.

Op weg naar en in Parijs zelf leerde ik een paar waardevolle lessen, die ik graag met jullie deel.

1. Parijs is prachtig

Prachtig mooi, met een rijke geschiedenis, een keur aan iconische bouwwerken, straatjes en locaties, veel smaak en een fijne sfeer. Muziek in de straten, drukke gezelligheid op terrasjes, de meest verfijnde gerechtjes op de kaart. Ik hield al van Parijs maar nu alleen nog maar meer!

2. De mooiste arena ooit

Een mooier decor dan de arena in Versailles gaan we onze sport nooit meer kunnen geven. Niet alleen esthetisch adembenemend, de 400 jaar aan geschiedenis voor de band tussen mens en paard die hier ligt, gaf de accommodatie een extra dimensie;

3. Samen is beter

Na Rio en Tokyo was het nu weer makkelijker voor vrienden en familie om te komen kijken en aanmoedigen. Natuurlijk weet je dat dat fijner is. Maar als je dan écht samen bent met de mensen die je dierbaar zijn, voel je ook hoeveel verschil het maakt als je zo’n intense periode samen kunt beleven;

4. Verandering gaat traag

Wie wat probeert te veranderen, stuit vooral op onbegrip, weerstand en hoon. Maar ergens doet het er niet toe: verandering inzetten doe je omdat je erin gelooft, niet voor jezelf. Wel is het goed je te beseffen dat echte omslag een ongelooflijk lange adem vergt en dat uitgelachen, nagewezen en als lastig bestempeld worden er soms bij horen;

5. C'est la vie

Ik ga graag uit van het positieve, maar soms doen mensen bewust het verkeerde, maken ze met alle informatie toch keuzes die moreel onjuist zijn. Uitgaande van ‘de meeste mensen deugen’ is dat misschien niet eens onwil maar vooral een gebrek aan kunde. Vermoeiend en soms frustrerend, maar wel goed om je te beseffen dat ook dat hoort bij het leven;

6. Communicatie is key

Communiceren, met of zonder taal, maakt verbinding mogelijk. Met je paard, met de mensen die je dierbaar zijn, je collega’s. In verbinding begrijp je elkaars perspectief beter, bouw je aan vertrouwen en overbrug je verschillen. Met mijn team heb ik vooraf goed gecommuniceerd hoe we in Parijs zouden samenwerken. Daardoor wisten we van elkaar wat we konden verwachten, wie welke rol zou hebben en konden we flexibel schakelen. Zo werkten we optimaal samen;

7. Succes komt van binnenuit

Wat succes is, bepaal je alleen zelf. Als je jarenlang vol overgave hebt gewerkt volgens jouw eigen torenhoge standaard, en op het moment suprème de beste kür rijdt die je ooit hebt gereden in het mooiste stadion dat je je wensen kunt. Het publiek, met tientallen vrienden en familie, gaat uit z’n dak. Onderweg naar de uitgang draaft je paard nog vrolijk aan, oortjes naar voren, je ziet met hoeveel gemak hem dit af is gegaan. Dan maakt het niet meer uit wat er op het scorebord verschijnt: de mooiste beloning heb je al;

8. Mijn team is het beste team

In Parijs kon ik rekenen op de beste zorgen van Kathleen voor Dem, de super scherpe trainersogen van Seth, de vertrouwde handen van fysio Julia, de wijze woorden van mental coach Renske en verder op enorm veel liefde van TeamSV. Wat je samen bereikt, heeft zoveel meer waarde.

9. Liefde is alles

Wie denkt dat het in topsport om goud gaat, heeft het mis. Want topsport is het leven, en het leven draait om liefde. Als de mist een beetje optrekt, zie je wat er overblijft. Wat nu echt belangrijk was. En als je zo terugkijkt, dan zijn het altijd de kleine dingen die er toe deden. De kleine dingen, die eigenlijk niet zo klein blijken. Dat attente berichtje, die stapel lieve kaartjes verstopt in mijn koffer, mijn neefjes die bijna van de tribune vielen omdat ze zo hard zwaaiden met hun speciale ‘go Sanne’-vlaggetjes. Mijn team dat figuurlijk in een kringetje om me heen ging staan om me in Parijs te beschermen. Die grote groep TeamSV-leukerds die me juichend opwachtte na iedere proef en mee het TeamNL-huis op z’n kop zette na afloop.

En natuurlijk mijn liefste Dem, die me vleugels gaf en alles deed vergeten.

Mijn hart is vol 💛